This site is for archive purposes. Please visit www.eliamep.gr for latest updates
Go to Top

Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος, Παναγιώτα Φίτσιου: Η «βία» των ενστίκτων, το αβοήθητο των ανθρώπων και η στάση του ψυχοθεραπευτή απέναντι στην οδύνη της αποτυχίας των θεσμών στην Ελλάδα της «κρίσης»

Σε αυτό το άρθρο επιχειρούμε να προσεγγίσουμε τις επιπτώσεις της κρίσης (οικονομικής, αλλά πρωτίστως κοινωνικής, ανθρωπιστικής και θεσμικής) στο άτομο και στην κοινωνική ομάδα και να προτείνουμε πώς θα μπορούσε η κλινική (ψυχαναλυτική) σκέψη και νοηματοδότηση να ταχθεί στην υπηρεσία του ατόμου και του κοινωνικού συνόλου, ώστε να προσφέρει μια διέξοδο σε αυτό που βιώνεται ως απελπισία και αδιέξοδο. Η προσέγγισή μας γίνεται μέσα από το «Ψυχαναλυτικό Πρίσμα» και ξεκινάει από την υπόθεση ότι η «συνήχηση» της προσωπικής αδικίας και απελπισίας που βιώνει το άτομο με την εκτροπή των θεσμών σε μια «ψυχωτική» και «άνομη» ή «διαστροφική» λειτουργία δύναται να κινητοποιήσει την κυριαρχία της «βίας» και των ενστίκτων καταστροφής (Freud). Στα συμπεράσματα του άρθρου σχολιάζουμε την ευθύνη του ψυχοθεραπευτή να κινητοποιήσει το άτομο και (στο βαθμό που αναλογεί) και την κοινωνική ομάδα προς την δημιουργία ελπίδας, συλλογικότητας και ενοτήτων, δηλαδή σε λειτουργίες που αναφέρονται στην «ενόρμηση ζωής» (Freud).

πλήρες κείμενο