Η εξέλιξη της τρέχουσας κρίσης, από χρηματοπιστωτική σε κρίση δημόσιου χρέους, υπήρξε αντιπροσωπευτική της ανθεκτικότητας των νέο-φιλελεύθερων ιδεών στην ΕΕ και, σε μεγάλο βαθμό, έχει καθορίσει τις νεο-φιλελεύθερες προοπτικές της Ευρωπαϊκής πολιτικής οικονομίας. Παρόλο που οι αρχικές προσδοκίες ήταν ότι η κρίση θα έδινε την ευκαιρία ώστε να προκύψει ένα αντίθετο μοντέλο, η πραγματικότητα υπήρξε πολύ διαφορετική. Ενώ στην αρχή το νέο-φιλελεύθερο μοντέλο πολιτικής αμφισβητήθηκε έντονα, επαναεπιβεβαιώθηκε έναν μόλις χρόνο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, με την κρίση της Ευρωζώνης. Η σκληρή λιτότητα έχει μετατραπεί έκτοτε σε νέα οικονομική ορθοδοξία σε ολόκληρη την ΕΕ. Αντί για τη θριαμβευτική επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας, η κρίση απέδειξε με τον πλέον απερίφραστο τρόπο την ιδεολογική και πολιτική ανικανότητα της ΕΕ να αντιπροτείνει ένα συνεκτικό εναλλακτικό μοντέλο, απέναντι στον νεοφιλελεύθερο πολιτικό πραγματισμό.