Αν η κοινωνία ήταν όχημα, οι θεσμοί της θα ήταν η «μηχανή» της• οι θεσμοί είναι τα βασικά μέσα με τα οποία η κοινωνία προσπαθεί να επιτύχει την ευημερία και να προστατεύσει τον εαυτό της από τις ασταθείς ιδιαιτερότητες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Η θεσμική αποτυχία μπορεί να αντιμετωπισθεί ως αποτυχία συντονισμού στο εσωτερικό της κοινωνίας. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει ένα καταφανές παράδειγμα χώρας που προσελκύει το «ανεπιθύμητο» ενδιαφέρον επενδυτών των καπιταλιστικών αγορών και κερδοσκόπων ως συνέπεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, οδηγώντας σε μια πρωτοφανή κρίση χρέους στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Η υποβάθμιση της ποιότητας των θεσμών της (πολιτικών, οικονομικών, δικαστικών, κοινωνικών κλπ.) ήταν αποτέλεσμα των ασταθών θεμελίων τους∙ οι ελληνικοί θεσμοί, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν επιβληθεί έξωθεν και «εμφυτευθεί» σε έδαφος άγονο, το οποίο χαρακτηρίζεται από έλλειψη κοινωνικού κεφαλαίου, εμπιστοσύνης και κρατικής ικανότητας. Η σταδιακή διάβρωση του κοινωνικού συμβολαίου έχει δημιουργήσει βαθειά δυσπιστία των «από πάνω προς τα κάτω» θεσμών δημοκρατικής αντιπροσώπευσης και ως εκ τούτου αποδυνάμωσε την ικανότητα των ελίτ να τους μεταρρυθμίσουν.