Στο κείμενο αυτό περιγράφονται οι αδυναμίες στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, εστιάζοντας στη διάψευση των προσδοκιών που είχαν αναπτυχθεί, σύμφωνα με τις οποίες οι εμπορικές συναλλαγές θα οδηγούσαν στην εξομοίωση των οικονομιών των κρατών-μελών της. Υποστηρίζεται ότι ο υψηλός βαθμός ολοκλήρωσης και αλληλεξάρτησης των οικονομιών δημιουργεί ανάγκη για πιο συλλογικές λύσεις πολιτικής στη Ζώνη του Ευρώ. Επιπλέον, αναλύονται οι πρωτοβουλίες πολιτικής που αναλήφθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη. Τέλος, εξετάζεται η σκοπιμότητα της μετάβασης προς μια πιο ολοκληρωμένη Οικονομική και Νομισματική Ένωση, μέσω της ολοκλήρωσης της τραπεζικής ένωσης και της εφαρμογής ενοποιημένων πλαισίων, στους τομείς της δημοσιονομικής και της οικονομικής πολιτικής, αλλά και της δημοκρατικής νομιμοποίησης.