Παγουλάτος, Γ., (2013), “Μετά τη Σκόνη”, Η Καθημερινή, 29 Σεπτεμβρίου.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι καταιγιστικές εξελίξεις που την ακολούθησαν σάρωσαν το πολιτικό σκηνικό με έναν τρόπο τραγικό και συνάμα αποκαλυπτικό, σχεδόν εξυγιαντικό.
Τρία χρόνια τώρα η χώρα σπαράσσεται από μια ακραία ρητορική μηδενιστικής σύγκρουσης και τυφλής οργής, που χτίστηκε στην κοινωνική ανασφάλεια και την απόγνωση της οικονομικής κατάρρευσης. Η σκόνη της σύγχυσης και ο ακραίος λαϊκισμός είχαν σκεπάσει την πιο θεμελιώδη διαχωριστική γραμμή του πολιτικού μας συστήματος: ανάμεσα στις δυνάμεις εκείνες που ανταγωνίζονται και συγκρούονται στο πλαίσιο του συνταγματικού τόξου, και σε εκείνη (μία είναι) που βρίσκεται εκτός. Όσο κεφαλαιώδεις κι αν είναι οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές Δεξιάς και Αριστεράς, από τους έξαλλους ΑΝΕΛ μέχρι το παλαιολιθικό ΚΚΕ, τους χωρίζει μία διακριτή γραμμή από τη Χρυσή Αυγή. Το ΚΚΕ αποσκοπεί θεωρητικά στην επαναστατική ανατροπή του αστικού Συντάγματος, όμως έχει από το 1974 μια εμπεδωμένη ιστορική διαδρομή θεσμικής και κοινοβουλευτικής λειτουργίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εναγκαλιστεί και ενσωματώσει διάφορα ακραία κινήματα, αλλά η αμφισβήτηση της δημοκρατικότητας και συνταγματικότητάς του ισοδυναμεί με ύβρι. Ούτε ο προγραμματικός τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο εμπρηστικός ακτιβισμός των δυνάμεων του ΚΚΕ νομιμοποιούν τις ανιστόρητες απόπειρες συμψηφισμού με τη Χρυσή Αυγή.
Σχετικές Αναρτήσεις
- Παγουλάτος, Γ., (2013), “Ο λευκός καβαλάρης δεν πρόκειται να έρθει”, Η Καθημερινή, 15 Σεπτεμβρίου.
- Παγουλάτος, Γ., (2013), “Διαβάζοντας τον Πόουλ Τόμσεν”, Η Καθημερινή, 11 Αυγούστου.
- Παγουλάτος, Γ., (2013), “Ο Αδόλφος, ο Ωνάσης και η ευρωκρίση”, Η Καθημερινή, 21 Ιουλίου.