King, S., (2013), “Η επικίνδυνη εμμονή της Γερμανίας με την αποταμίευση”, Η Ημερησία, 19 Οκτωβρίου.
Οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης έχουν ασπαστεί, ηθελημένα ή μη, τη γερμανική οικονομική φιλοσοφία: Σκληρή δουλειά, χαμηλός πληθωρισμός, ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα και ιδανικά, πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Το μοντέλο αυτό αντενδείκνυται για μια οικονομία με το μέγεθος της Γερμανίας, πόσο μάλλον για ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Οι υποστηρικτές του μοντέλου θεωρούν ότι ένα πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών αποτελεί ένδειξη ισχύος, επομένως το έλλειμμα είναι σύμπτωμα αδυναμίας. Πρόκειται για περίεργη άποψη: Πλεονάσματα και ελλείμματα είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Το γερμανικό πλεόνασμα αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια και από 40 δισ. δολάρια το 2002 ανήλθε στα 248 δισ. δολ. το 2007 και παραμένει έκτοτε κοντά στα επίπεδα αυτά. Αντανακλά όχι μόνο την επιτυχία της γερμανικής εξαγωγικής μηχανής, αλλά και την απροθυμία της χώρας να επενδύσει τα έσοδα από τις εξαγωγές στην εγχώρια οικονομία. Η πλεονάζουσα αποταμίευση επενδύθηκε σε αμερικανικά «τοξικά» χρεόγραφα και κρατικά ομόλογα των χωρών του Νότου. Εν τέλει, το γιγαντιαίο πλεόνασμα της Γερμανίας συνέβαλε στη δημιουργία της χρηματοοικονομικής φούσκας που οδήγησε στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
Σχετικές Αναρτήσεις
- Παπαδόγιαννης, Γ., (2013), “Το μέλλον των ελληνικών τραπεζών”, Foreign Affairs, The Hellenic Edition, 18 Οκτωβρίου.
- Καλλίτσης, Κ., (2013), “Μπορούμε να βγούμε στις αγορές το 2014;”, Η Καθημερινή, 07 Οκτωβρίου.
- Παγουλάτος, Γ., (2013), “Διαβάζοντας τον Πόουλ Τόμσεν”, Η Καθημερινή, 11 Αυγούστου.