Χριστοπούλου, Ρ. & Μοναστηριώτης, Β. (2014) “Δύο Ιστορίες Μισθολογικής Προσαρμογής“, Εφημερίδα Καθημερινή, 27 Απριλίου.
Η καθίζηση των μισθών τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα την τελευταία πενταετία είναι γνωστή σε όλους. Αυτό που είναι ίσως λιγότερο γνωστό είναι πως η μισθολογική προσαρμογή στους δύο τομείς ήταν εξίσου βαθιά. Μάλιστα, στον ιδιωτικό τομέα έγινε μία πολύ μεγαλύτερη «ορθολογικοποίηση» του μισθολογίου, ενώ το Δημόσιο συνεχίζει να προσφέρει «προνομιακές» αμοιβές.
Οπως όλοι ξέρουν, κατά τη διάρκεια της κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε τρία μεγάλα κύματα μισθολογικών μειώσεων στο Δημόσιο. Το 2010 επιβλήθηκαν οριζόντιες περικοπές (10% επί του μισθού) και ψαλιδίστηκαν τα δώρα εορτών και αδείας. Το 2011 εφαρμόστηκε το ενιαίο μισθολόγιο στον λεγόμενο «στενό» δημόσιο τομέα, το οποίο αύξησε οριακά τους βασικούς μισθούς, αλλά ακύρωσε την πλειονότητα των επιδομάτων. Τέλος, το 2012 το ενιαίο μισθολόγιο επεκτάθηκε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ ταυτόχρονα υπήρξαν περικοπές και στα ειδικά μισθολόγια των δημόσιων λειτουργών.
Στον ιδιωτικό τομέα οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις ήρθαν μετά το 2011, όταν πλέον δόθηκε έμφαση στη μείωση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών και στην ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας κόστους». Μεταξύ άλλων, υποβαθμίστηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μειώθηκε δραστικά ο κατώτατος μισθός (κατά 22%), και απελευθερώθηκαν επιλεκτικά ορισμένα κλειστά επαγγέλματα.
Σχετικές αναρτήσεις:
- Rebekka Christopoulou & Vassilis Monastiriotis (2014) “The public-private duality in wage reforms and adjustment during the Greek crisis“, Crisis Observatory, 14 Απριλίου.
- Baldacci, E., Gupta, S., Mulas-Granados, C. (2014) “Fiscal adjustment and growth: Beware of the credit constraints“, VoxEU Organisation, 31 Μαρτίου.