Η «ελληνική ιστορία» συνάδει με και υποστηρίζει την διαδεδομένη άποψη, ιδίως στη Βόρεια Ευρώπη, σύμφωνα με την οποία η ευρωπαϊκή κρίση οφείλεται στη δημοσιονομική απερισκεψία και το υπερβολικό δημόσιο χρέος. Η εναλλακτική ορθή αφήγηση αναγνωρίζει τις χρηματοπιστωτικές ρίζες και τη δυσλειτουργία της αγοράς, συγκεκριμένα στον τραπεζικό και τον κατασκευαστικό τομέα, που οδήγησαν στην κρίση. Επιπλέον, αποδίδει την κρίση στη σαθρή αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, η οποία στερείται τα απαραίτητα εργαλεία και τις θεσμικές ρυθμίσεις για τη διαχείριση αυτών των κρίσεων και τη διόρθωση των ανισορροπιών στις αγορές. Στο επίπεδο της ηθικής, η εναλλακτική αφήγηση έχει επίσης αρκετά διαφορετικές προεκτάσεις από εκείνες που αναγνωρίζονται ευρέως και, αντί να στιγματίζει τις οφειλέτριες χώρες, εκθέτει την ιδιοτελή στάση των πιστωτριών χωρών. Τέλος, υποστηρίζει ότι η λύση στην κρίση δεν θα πρέπει να αναζητηθεί στη λιτότητα και τη μείωση του χρέους, αλλά αντιθέτως αναγνωρίζει φανερά τη σαθρή αρχιτεκτονική του Ευρώ. Αυτό που χρειάζεται είναι να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης της ατελούς δομής της Ευρωζώνης και της οικοδόμησης ενός ομοσπονδιακού ευρωπαϊκού κράτους.