Παναγιωταρέα, Ελένη, (2016), “Η αποτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων και των θεσμών”, Καθημερινή, 24 Νοεμβρίου
Ο ζήλος με τον οποίο η κυβέρνηση διεκδικεί σήμερα την «απομείωση» του χρέους θυμίζει, σε ένταση, το πάθος με το οποίο διαπραγματεύθηκε την κατάργηση του δεύτερου οικονομικού προγράμματος-μνημονίου. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: κλείσιμο τραπεζών, capital controls, τρίτο μνημόνιο και επιπλέον, συμπληρωματικό, εξίσου επαχθές με το τρίτο, μνημόνιο. Μέχρι το τέλος του προγράμματος το 2018, η κυβέρνηση θα έχει δανειστεί έως 86 δισ. ευρώ. Μοιάζει να έχει ξεχάσει ότι πρόκειται για ποσό που η ίδια πρόσθεσε στο δυσβάστακτο χρέος και πρέπει και αυτό να αποπληρωθεί.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ πάλι συνεχίζουν να αρνούνται πεισματικά να «κουρευτεί» η ονομαστική αξία των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα. Η δική τους αδιαλλαξία θυμίζει σε ένταση το 2010, όταν το κατηγορηματικό όχι στο ενδεχόμενο της έγκαιρης αναδιάρθρωσης του χρέους αύξησε γεωμετρικά το κόστος υλοποίησης του πρώτου προγράμματος και υπέσκαψε τα επόμενα.
Σχετικές Αναρτήσεις
- Petropoulou, Paraskevi, Dimitriadou, Anna, (2016), “Second programme review – Important milestones & timeline of key dates and events”, Eurobank Research, 18 Νοεμβρίου
- Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος, (2016), “Η στασιμότητα στις μεταρρυθμίσεις, η υπερφορολόγηση και η καθυστέρηση στην επίλυση του κρίσιμου προβλήματος των «κόκκινων» δανείων μειώνουν τις ελληνικές εξαγωγές”, ΣΕΒΕ, 15 Νοεμβρίου